Localización
A situación da igrexa, dominando o amplo val que se abre sobre o concello ata o mar dende o delongado e aberto adro que a arrodea, xunto coas dimensións en altura da construción, fan salientar este edificio nada máis achegarnos a el.
Descrición
Descoñecemos a data de construción; aínda así, a datación do retablo do altar maior en 1746 danos unha idea de que cando menos debe ser anterior a este ano. Presenta elementos de típica adscrición ao estilo barroco, coma moitas outras igrexas de Vigo (ornamentación dos laterais da fachada en forma de pilastras, rematadas en alciprés pétreo con bóla superior, fornelo sobre a porta principal, espadana semellante a outros exemplares do concello), tamén presenta elementos ornamentais que permiten apuntala cara ao estilo neoclásico. Chama a atención a primeira vista a altura da nave, máis alta aínda na cabeceira, con respecto ao ancho da igrexa. Curiosamente a cabeceira é máis alta, pero máis estreita ca o resto do edificio, o que acentúa esa sensación de altura e de monumentalidade do edificio.
Sacado as dimensións referidas, o que vai centrar a nosa mirada é a fachada principal, xa que o resto dos muros non presenta apenas elementos que salientar.
Fachada principal: organízase sobre varios elementos ornamentais distribuídos harmonicamente na súa correlación. Liñas verticais, marcadas polas pilastras dos cantos laterais, da porta, do fornelo e da guarnición da xanela central; esta linearidade vertical vese acentuada pola concentración central dos elementos máis salientábeis (porta, fornelo, xanela e campanario). Liñas horizontais, marcadas polos linteis da porta, da cornixa superior –que divide a fachada en dous corpos- e a cornixa inferior da espadana. Conxuntando estes dous elementos distribuidores, están os frontóns triangulares sobre o fornelo, o frontón do corpo superior da fachada e o frontón de remate da espadana. Tres frontóns alternantes entre eles, sobre unha mesma vertical central.
Porta: rodenado a porta vai un xogo lineal de molduras con remate superior en cóbado nas dúas esquinas. Este conxunto está enmarcado por pilastras sobre as que se labran cadanseu fuste que se unen un ao outro por un soporte corrido superior, mantendo unha continuidade decorativa, que serve de base para o fornelo da Virxe.
Fornelo: as pilastras que enmarcan este fornelo son semellantes ás da porta, estabelecendo deste xeito unha continuidade decorativa. A media altura do fornelo podemos observar outro elemento ornamental consistente nunha pequena cornixa que divide este pequeno frontispicio en dous corpos, a semellanza –en miniatura- do propio frontispicio da igrexa. Este fornelo remata cun frontón triangular de molduras, en consonancia coas molduras das cornixas que se estenden polo resto do edificio.
Xanela: marca o comezo vertical do corpo superior da fachada. Está enmarcada por unhas sinxelas pero fermosas molduras que a fan sobresaír da fachada; á súa vez esta xanela está tamén enmarcada pola propia cornixa horizontal do frontispicio, orixinando unha curiosa interrupción da liña horizontal bordeando a xanela.
Corpo superior da fachada: a súa forma de frontón está rodeada por unha cornixa que se interrompe na súa parte central, por un lado para rodear a xanela que contén, por outro para servir de base á espadana que se ergue no centro. Esta cornixa mantén o xogo decorativo de molduras que se desenvolve por todo o edificio.
Espadana: presenta dobre arco con cadansúa campá. A espadana está coroada por un frontón, acentuando a verticalidade triangular da fachada. Sobranceando a espadana e as pilastras laterais da fachada hai catro pináculos piramidais rematados en cadansúa bóla.
Interior
O máis salientábel do seu interior son os retablos e pinturas que posúe.
Pinturas
Os frescos que podemos ver hoxe en día apareceron ao retirar os retablos que os cubrían. Están situados decorando todo o espazo que ocupaban os retablos, un na parede norte e outro na parede sur.
Posibelmente serán orixinais da data de edificacicón da igrexa. Tamén parece probábel que nun primeiro momento fixesen as funcións de «retablos» pintados na propia parede, quizais por insuficiente diñeiro para pagar a encarga nun principio dos que despois substituíron estas pinturas.
En todo caso, á vista da data que figura nos retablos de madeira posteriores, podemos asegurar que estes frescos foron pintados antes de 1746.
Parede norte
Arquivolta e xambas do oco do retablo están decoradas cun debuxo que imita unha banda en espiral que se vai desenrolando ao longo de todo o percorrido. O efecto está conseguido contrastando cunha cor máis escura a parte exterior da banda e cunha cor más clara a parte interior. As zonas intermedias de cada volta da banda están decoradas á súa vez cunha figura trifoliada bastante esquemática, a modo de recheo.
Interior da arquivolta e xambas: está decorada cun entrelazado floral con remates trifoliados.
Figuración superior: enmarcada con bandas florais aparece representada a crucifixión de Xesús. Aos pés do crucificado están pintadas dúas figuras femininas que poden representar a María a nai de Xesús, represnetada pola aréola divina sobre a súa cabeza e a Madalena no outro lado da cruz.
Figuración inferior: enmarcadas con bandas florais aparecen duas figuras de santos sobre un fondo de paisaxe.
Parede sur
Arquivolta e xambas do oco do retablo están decoradas, coma no caso anterior, cun debuxo que representa unha banda en espiral que se vai desenrolando ao longo de todo o percorrido. O efecto está conseguido contrastando cunha cor máis escura a parte exterior da banda e cunha cor más clara a parte interior. As zonas intermedias de cada volta da banda están decoradas á súa vez cunha figura trifoliada bastante esquemática, a modo de recheo.
Interior da arquivolta e xambas: está decorada cun entrelazado floral con remates trifoliados.
Figuración superior: enmarcada con bandas florais aparece unha figura da Virxe María envolveita en grandes mantos, co Neno no colo, sobre fondo de cortinaxes, sostendo na súa man un groso pau co que semella bater nunha figura demoníaca que hai aos seus pés.
Figuración inferior: enmarcadas con bandas florais aparecen tres figuras femininas santas, coas corespondentes aréolas de divindade, unha delas portando unha palma na man, sobre un fondo de paisaxe.
Retablos
Altar maior
Fermosa fasquía barroca policromada, con catro culumnas torneadas con abundante decoración vexetal, creando tres espazos centrais para senllos fornelos receptores de figuras de santos. O remate superior baixo arco amosa unha figura de Santa María.
Baixo ela, dous anxos sosteñen un medallón no que figura o ano de creación desta obra artísitica: 1746.
Retablo sur
Dedicado ao Corazón e María, a escultura da santa figura nun fornelo central arrodeado de abundate decoración iconográfica formada por sete medallóns nos que se representan escenas da vida da Virxe e da súa paixón ante a morte de Xesús. O retablo é de coloración marfil con ornamentacións en dourado. Sobre o fornelo que contén a imaxe aparece un corazón atravesado por sete espadas e a ambos os lados unha inscrición co ano de factura deste retablo: 1753.
Retablo norte
É dun estilo semellante ao anterior, con base de cor marfil e ornamentación en dourados. O fornelo central está ocupado por unha figura artística do Ecce Homo de medio corpo. Ao seu arredor disponse a decoración iconográfica antes referida formada por medallóns nos que se representan escenas da paixón de Xesús. Sobre o fornelo dous querubíns custodian outro medallón con coroa real encima que representa no seu interior a imaxe do denominado «Pano da Verónica». Na parte superior do retablo figura a isncrición do ano de realización: 1754.
Máis información
Tendes no seguinte enlace unha completa galería de imaxes.
Navegadores GPS
Podedes introducir o lugar onde está no voso navegador GPS.
(Se necesitades converter o arquivo .GPX xenérico para o voso navegador concreto, descargade o programa PoiEdit > Menú Herramientas>Conversor de paquetes)
.
