Patrimonio cultural de Vigo

Arquivado en: Cabral,Petos de ánimas — Xosé Couñago

Localización

(Ver en Google Maps)

Na subida a Santa Mariña de Cabral, paralela a ela, discorre o Camiño das Ánimas, da que xa o seu nome nos indica a presenza destas fermosas expresións da devoción e crenza relixiosas popular.

Outras referencias toponímicas que temos en Vigo son a rúa Ánimas do Caeiro (Cabral), rúa Subida ás Ánimas (Sampaio, Lavadores) e rúa das Ánimas (Coia).

A parroquia de Cabral é a que máis exemplares destas construcións hai en Vigo, xa que ás dúas que acabamos de mencionar, súmanse o peto de ánimas da Feira e a do Carballal.

Descrición

O portón

Está situado nunha parede lateral anexa a un portón antigo de entrada a unha propiedade. Este portón, cos restos de muro conservados a ambos os lados é o último vestixio que fica nesta propiedade, do que foron o esplendor das entradas monumentais de pedra que existían en moitas das nosas casas tradicionais e que aínda se poden atopar por diversos lugares de Vigo.

Deste antigo portón só quedan as xambas laterais, o lintel superior e a deteriorada testemuña do que noutrora foi a base da cruz central que había sobre o portón, mais sen rastro xa dos desaparecidos pináculos laterais tan característicos.

O Peto de ánimas

Inserido na parede lateral, a carón dunha das xambas, a coloración das súas pedras dá fe da restauración recente á que foi sometido.

O contraste tanto o observamos na tonalidade da pedra coma no tipo de pedra: o muro é de cachotes e o peto de ánimas está formado por pedras regulares de maior tamaño.

O corpo central é un fornelo con remate superior semicircular. Fecha este fornelo unha reixa con canceliña central.

Ao redor da reixa, o fornelo presenta un adorno de modelado pétreo a axeito de cordón.

Escultura interior

A escultura interior coa representación do tormento das ánimas está realizado en pedra policromada nunha soa peza.

Aparecen seis figuras humanas dispostas en dúas fileiras, todas elas arrodeadas de chamas.

Todas están espidas e só deixan ver a parte superior do corpo saíndo de entre as lapas das fogueiras.

Das seis figuras, cinco corresponden a mulleres e só unha é masculina.

Catro das figuras femininas están en actitude orante, estáticas, coas mans unidas diante do peito. Outra figura feminina (a central da fileira inferior) adopta unha postura máis dinámica, coa cabeza ladeada cara á esquerda e os brazos en movemento por diante do corpo.

Ao seu carón, a única masculina ten os brazos debruzados diante do torso.

Os rostros expresan unha serenidade piadosa, cuns grandes ollos nos que destacan as cores azul, negra e branca sobre unhas anchas facianas en contraste co espeso negro dos cabelos peiteados cara a atrás.

Non hai ningunha inscrición que nos poida achegar á data de creación ou intención concreta.

Estado de conservación

Bo estado de conservación tras o recente traballo de restauración que aviveceu a pedra no seu conxunto e a policromía do retablo pétreo do seu interior.

Valoración final

É un peto de ánimas bastante descoñecido en Vigo. De Cabral hai referencias bibliográficas dos outros tres existentes, mais non deste.

Tampouco figura no inventario de bens etnográficos da memoria do catálogo do PXOM vigués que menciona especificamente aqueles que teñen unha antigüidade superior aos cen anos, en total oito petos de ánimas.

Este é un detalle que non entendemos, xa que a protección integral destes elementos etnográficos debería ser extensiva a todos os existentes no concello, xa que o seu escaso número total (apenas uns 18 petos e esmoleiros en todo o concello) e a constante presión urbanística que veñen sufrindo ao longo dos anos fannos moi vulnerables a calquera tipo de agresión ou desaparición.

Tamén se bota en falta unha sinalización adecuada así como carteis informativos que poñan en valor estas pequenas pezas artísticas da devoción relixiosa tradicional, unha vez perdida a súa significación para unha cada vez maior parte da poboación, especialmente entre as novas xeracións.

Máis información

Galería de imaxes

Ruta dos petos de ánimas de Vigo

Se queredes percorrer a Ruta dos petos de ánimas de Vigo no voso navegador de Google Maps, premede na ligazón anterior.

Arquivado en: Candeán,Petos de ánimas — Xosé Couñago

Localización

(Ver en Google Maps)

Este esmoleiro devocionario de San Benitiño está situado no comezo do Camiño de Santo Antonio, na confluencia co Camiño do Monte Pequeno.

Está nunha encrucillada de camiños, característico da localización dalgúns destas pequenas construcións etnográficas.

Atoparémolo facilmente no extremo do muro de cerramento da primeira das propiedades do Camiño de Santo Antonio.

Descrición

O muro no que está encastado é todo de formigón. Ao seu redor unha grande enredadeira, xunto coas flores que habitualmente o decoran colgando nos laterais e colocadas polo chan en tarros humanizan algo máis estas novas configuracións dos cerramentos das propiedades periurbanas.

A forma do esmoleiro é semellante á de moitos outros do noso concello: un fornelo con remate superior semicircular, fechado por un pequeno portelo enreixado con cristal.

Todo o bordo exterior do fornelo está pintado de cor branca e as reixas do portelo están pintadas de cor negra. O resto da parede na que se encontra ten a coloración e textura típica do muro de formigón.

A ambos os lados do fornelo colgan cadanseu tarro con plantas ornamentais.

O interior do esmoleiro está pintado de cor azul e contén unha pequena figura de San Benitiño, co seu característico libro das regras na man e a súa venerada cruz sobre o peito. Ao seu arredor a figura tamén está decorada con flores e outros pequenos obxectos; entre eles destaca unha pequena placa de porcelana cun texto que fai referencia á devoción concreta por este santo:

San Benitiño do Montepequeno / coidame a casa que eu morro / de medo. / Sinto moitos ruidos, e penso que / andan as bruxas polos eidos. / Aunque son unha velliña e non sei / nada de nada, ó mirar a túa cariña / xa me sinto namorada. / Porque eres pequeniño eres moi / bonitiño, / que se foras grande non te / chamabas San Benitiño.”

[sinatura ilexible, ano 1990]

Esta dedicatoria expresa claramente a tradicional devoción que esperta este santo, como protector da casa e dos males que poidan acosala.

Estado de conservación

Tanto a policromía conservada, coma o propio esmoleiro no seu conxunto mostran un bo estado de conservación.

A devoción viva que manifestan as flores frescas que hai ao ser redor e interior, manteñen o aspecto coidado que ofrece na actualidade.

Valoración final

Tendo en conta os aspectos que acabamos de describir sobre este esmoleiro e a súa devoción tradicional, é unha mágoa que a propia contorna non presente un maior coidado.

Ao seu carón colocaron un espello convexo de tráfico para facilitar o tránsito de vehículos nesta encrucillada, quizais inevitábel.

Mais tamén podía ser perfectamente evitábel o poste de formigón que situaron acaroado ao muro onde está este esmoleiro.

Tanto as administracións coma as empresas de servizos deben ter unha especial atención ao coidado ambiental destes elementos do noso patrimonio tradicional.

Máis información

Galería de imaxes

Ruta dos petos de ánimas de Vigo

Se queredes percorrer a Ruta dos petos de ánimas de Vigo no voso navegador de Google Maps, premede na ligazón anterior.